Acupunctuur is zo'n 5000 jaar geleden in het oude China ontwikkeld. Het is ontstaan in het vruchtbare gebied van de gele rivier en aan de kust van de Chinese zee. Van daaruit verbreidde deze geneeswijze zich langzamerhand over heel het Chinese rijk en later over het gehele Aziatische continent met vooral Japan en Korea. Tegen de 17e eeuw had deze geneeswijze ook Eurazië en Afrika bereikt en uiteindelijk begon ook de westerse wereld zich ervoor te interesseren. In de 17e eeuw trokken Franse geografen door China en deden in het Westen verslag van hun bevindingen. Ze vertelden onder meer over Chinese artsen die ziekten met spelden behandelden en daar verbluffende resultaten mee behaalden. Een Nederlandse arts noemde al in 1688 deze behandeling met naaldjes 'acupunctuur', naar het Latijnse acus (naald) en punctus (prik). Tijdens de Ching - dynastie (1644-1922) kwam er een kentering toen de westerse missionarissen de medische verworvenheden uit hun moederland importeerden. Pas in 1949 werd China zich opnieuw bewust van haar eeuwenoude rijke medische traditie.

De chinezen hadden gemerkt dat sommige organische mankementen gepaard gingen met pijnen op specifieke plaatsen in de huid van de mens. Het verhaal gaat, dat men tijdens oorlogen opmerkte, dat als men op een bepaalde plaats was geraakt met een pijl of speer, men minder last had van een reeds bestaande kwaal. Ze behandelden de klachten door op die plaatsen splinters in de huid te prikken. De oudst bekende naalden waren eenvoudige steen- of botsplinters. In de IJzertijd ging men naalden van brons, goud en zilver gebruiken en later ook van staal.
Door het uitwisselen van ervaringen hiermee kwam men langzamerhand tot een 'kaart' van de meridianen en daarin gelegen 'putten' waardoor in het menselijk lichaam de verschillende levensenergieën lopen. Proefondervindelijk heeft men geconstateerd dat door het prikkelen, verwarmen of masseren van bepaalde plaatsen op het lichaam het probleem opgelost werd. Door eeuwenlange observatie, inzichten en intuïtie, ontstond een complex systeem van vaste punten die door stimulatie of remming een bepaald effect teweeg brachten.